Wat een heerlijke overwinning!
Dynamo meisjes B werd kampioen (namens Dynamo dames 1 nogmaals gefeliciteerd) en nadat de feestende horde het veld had verlaten kon Dynamo dames 1 aan de wedstrijd in een mooie ambiance beginnen. Wel moet vermeld worden dat Dynamo in een aangepaste versie de wedstrijd begon dan de laatste wedstrijden. Wieke Kuipers moest helaas ziek afmelden en ook Nanne Leferink was niet bij de selectie. Gelukkig kon Kim Veldhuis van dames 2 aansluiten en was daar ook weer de rentree van Lieke Mensink die door een schouderblessure een half jaar aan de kant heeft gestaan.
WVC Volley begon beter aan de wedstrijd dan de thuisploeg. Al snel namen de gasten een voorsprong van 3 punten en dit hielden de sympathieke gasten tot 11-14 vast. Op dat moment kwam Dynamo beter in het spel. Zoals wel vaker dit seizoen bleef het geloven in haar eigen spelletje en ook in deze wedstrijd wierp dit weer haar vruchten af. Via 16-16 en 20-20 nam het jeugdige Dynamo-team het heft in handen. Het einde was – hoe kan het ook anders in de Tubberger sporthal – bloedstollend spannend. Via 23-21 werd het weer 24-24. Gelukkig voor iedereen die voor de thuisploeg was maakte Dynamo het einde van de set uitstekend af. Passend was het dik voor elkaar en aanvallend meer dan goed. Terecht werd met 26-24 gewonnen.
Er werd een tik uitgedeeld en deze dreunde nog even door voor WVC Volley. Via 10-5 en 15-7 in de tweede set moest Frank van den Noort voor de eerste keer in de time-out vluchten. Maar het bleef Dynamo dat in deze set heer en meester was en de gasten geen moment het gevoel gaf terug te kunnen komen in de wedstrijd. De ontketende Marije Veldhuis nam daarin het voortouw. Bij 21-11 leek de storm geluwd want daarna maakten de oranje-hemden nog 4 punten tegen WVC volley 6. Maar het belangrijkste … ook de tweede set werd winnend afgesloten.
En dan de derde set. Niet altijd de meest goede set van de Tubberger dames. Ook deze set begon Dynamo stroef. Het kwam al snel met 0-3 achter. Het herpakte zich met geweldig blokkerend werk van Sophie Mensink en bij 7-7 was de stand weer gelijk. Bij de 15 punten had Dynamo het heft weer in handen. Passend had Dynamo het nu weer – maar eigenlijk de hele wedstrijd – onder controle. Maureen van Leusen speelde uitstekend maar zette ook haar teamgenoten op de juiste plaats. Met behulp van de serve van Masu de Ridder werd de stand op 20-17 gezet. Het gat was geslagen, Dynamo bleef geconcentreerd spelen. Dat maakte dat Dynamo niet meer in gevaar kwam en de set overtuigend won met 25-21.
Dat de dames met 4 punten niet tevreden waren bleek tussen de derde en vierde set. De wil om de volle buit binnen te hengelen bleek groot. Weer nam WVC Volley aanvankelijk een kleine voorsprong maar deze was bij 5-5 teniet gedaan. Babet Baalhuis blokkeerde uitstekend en de gasten konden er niet meer doorheen komen. Bij 9-5 was de eerste time-out een feit. Tot 13-10 bleef het verschil overbrugbaar voor WVC Volley. Er volgde een periode waarin beide teams knetterhard werkte voor de punten. Leuk om te zien maar niet altijd even goed. Toch was het Dynamo die daarvan de meeste keren het beste uit de strijd kwam. Met 18-15 bleek er een mooi gaatje geslagen maar de ploeg uit Wierden gaf niet op en bij 19-18 was het gat weer gedicht. Na een strakke aanval kwam Kim Veldhuis voor de serve in het veld. En dat bleek een gouden zet van coach Dennis Polman. Zij serveerde dusdanig moeilijk dat Dynamo uit kon lopen naar 23-19. Het side-out spelletje werd goed gespeeld en met 25-20 stond er een 4-0 overwinning op het scorebord.
Tegen een sterke tegenstander als WVC Volley 5 punten pakken is toch wel heel erg lekker. Met deze overwinning staat het op de 6e plaats in de eerste divisie en kreeg het na de wedstrijd terecht veel positieve complimenten. Nu kan de helft van het team zich op maken voor het NOJK (Nederlandse Open Jeugd Club Kampioenschappen) terwijl de rest kan genieten van een paar vrije weekenden. Op 2 januari mag Dynamo dames 1 zich gaan opmaken voor de Twente Cup in de IIspa waarin het mag aantreden tegen ere-divisionisten Set Up ’65 en Apollo 8. Een mooie uitdaging 😉